Van dril tot kikker

Vorige week mocht pedagogisch medewerker Diana bij de collega’s van KDV Maalderij een bak met kikkervisjes ophalen om mee te nemen naar BSO Noorddammerweg. De visjes zijn als kikkerdril uit de sloot geschept, om de kinderen het hele proces van dril tot kikker van dichtbij te laten beleven. Filmpjes van YouTube kunnen natuurlijk niet op tegen het echte werk! Ze maakte er een reeks leuke activiteiten van én hield met de kinderen een dagboek bij:

“Voorzichtig met de bak kikkervisjes in de auto, het water klotst hier en daar, en mee naar binnen op de Cheeta groep. ‘Juf, wat heb je?’, ‘Krijgen we vissen in de groep?’, ‘Ieuw, het stinkt!’. Met deze woorden werd de bak vol vluchtig zwemmende visjes ontvangen. Om te beginnen heb ik de bak op tafel gezet en even niets gezegd. De kinderen kwamen rond de tafel hangen, staan en zitten. En het vragenvuur barstte opnieuw los. ‘Kikkers? Ze zien  er niet uit als kikkers!’, ‘Krijgt iedereen een eigen kikker?’, ‘Mogen we ze mee naar huis nemen?’, ‘Ik vind ze zo schattig juf!’, ‘Wauw, waar kun je die halen?’ en ‘Houden we ze op de groep als ze groot gegroeid zijn?’. Op zoveel vragen waren wij niet voorbereid.

Wat zo leuk is aan het werken met kinderen in de BSO-leeftijd is het omdraaien van de vraag, dus ik stel de vraag terug aan de kinderen. ‘Zou dat fijn zijn voor de kikkers om hier op de groep te blijven als ze volgroeid zijn?’ vraag ik terug. Al snel komen de kinderen tot de conclusie dat dat voor de kikkers niet echt “chill” is. De kikkervisjes logeren bij ons en zodra het tijd is om terug te gaan naar de sloot zetten wij ze daar met de kinderen weer uit.

We houden een dagboek bij van onze logés. Lezen jullie mee?

Week 1

De vissen zwemmen heerlijk in de bak, ze eten komkommer en ook nog lekker van de watervlooien uit de sloot. Het is een drukte van jewelste in de bak. Als tip kregen wij van onze collega’s dat we, tegen de tijd dat de dikkopjes longen gaan ontwikkelen, een steen moeten plaatsen in de bak zodat de wannabe kikkers lucht kunnen happen.

Week 2

We nemen ons voor om samen met de kinderen de kikkers een schone leefomgeving te geven. Hoe pakken wij dat aan? We leggen het bij de kinderen neer. Nou, daar weten ze wel wat op. Verschillende varianten passeren de revue, van water uit de kraan erbij doen tot water uit de sloot halen en gewoon bij dit water doen, totdat er iemand opperde om met een emmer water uit de sloot te scheppen en de kikkervisjes daarin te laten zwemmen. Zo gezegd, zo gedaan. We hebben een touw aan de emmer gemaakt en scheppen maar.

Toen kwamen we bij het volgende obstakel… De visjes kunnen niet zonder water. Gelukkig hadden we nog een lege aquariumbak en konden we daar het slootwater in doen en de visjes voorzichtig met een schepnetje vanuit het vieze water verhuizen naar het schone water. Wat een volksverhuizing. Dat is nog niet zo simpel als het lijkt. Een aantal kinderen probeert de visjes er met de hand uit te scheppen. Hieronder vertelt 1 van de kinderen hoe dat voelt als je met je hand in de bak gaat:

‘Het voelde heel gek, ze gingen allemaal naar mijn hand zwemmen. Het kriebelde een beetje, het voelde wel lekker, een beetje als een massage. Ze deden dat met hun mondje. Ik voelde ook hun staartje. Dat voelde wel raar, eigenlijk wat glibberig. Ze gingen opeens allemaal met hun staartje naar mijn hand. De visjes werden heel druk toen mijn hand er in ging, ik ging mijn hand ook een beetje draaien. Ze kwamen echt naar het draaien toe, een beetje op een kluitje bij elkaar. Ik heb gelukkig geen tandjes gevoeld.’

Er zijn ongeveer vier hele dikke kikkervisjes nu in de bak, er zijn nog geen pootjes te zien, maar hun lijfje ziet er wel al wat kikkerachtig uit. Voor de zekerheid hebben we een steentje in de bak geplaatst. Voor nu zijn de dikkopjes er nog niet klaar voor om op de steen te kruipen.

Drie dagen na het verversen van het water hebben de kinderen een aantal dode dikkopjes gevonden in de bak met water. Met hun blote handen hebben ze de dode dikkopjes eruit geschept. ‘Dat was wel een beetje zielig, ze waren zoals altijd, glibberig en zacht. Ik zag dat ze niet meer aan bewegen waren. Normaal als je ze aanraakt gaan ze snel weer bewegen, maar nu gebeurde er niks. Dus ja, we hebben ze er uit gehaald.’ We hebben een naslag werk bij de bak liggen om het een en ander op te zoeken en daar stond het volgende in:

‘De dode dikkopjes moeten zo snel mogelijk uit de bak gehaald worden anders bederft het water en gaan de anderen ook dood. Bederven is zo iets als dat het water heel vies wordt, met een rare structuur, en dan kunnen er ook ziektes is zitten.’

Misschien zitten er wel iets te veel kikkervisjes in deze bak, we besluiten om nog een extra kikkerbak te vullen met water en de groep te halveren. We zijn heel benieuwd of ze beter groeien in de bak met minder kikker visjes er in!

Wordt vervolgd!”

Pedagogisch medewerker Diana en de kinderen van groep Cheeta’s, BSO Noorddammerweg